İNSANBİLİM!  Bilimler ortaya koyan insanı  aç-an, açı-layan, açık-layan ilim. 
                         Her  halde  bu tasrih, bu teşrih, bu tavzih  kolay bir iş değil. 

                   Psikolojiden sosyolojiye  değin , antropolojiden hümanizma kadar bütün bilimler  ve etkinlikler insanı  inceler ve onu araştırır. Birey olarak toplum onu korur, yurttaş olarak devlet onu geliştirir. Fenden felsefeye,  iktisattan hukuka kadar, tıptan ahlaka, sanattan hikmete kadar her alanda ve her disiplinin merkezinde insan  yer alır. Gün onun için gelmiştir, Din onun için konulmuştur, kitap onun için indirilmiştir, rasul onun için gönderilmiştir.

                    Elbette bu "insanbilim"adını seçen,  bu ilmin, bu çeşitli yan ve yönü bulunan konusunun,  değişik boyutlu  ve yoğun soyutlu  alanının farkında olmalıdır.

                    Evet, farkındadır. Ama buna rağmen böyle bir  insanbilim  temellerini yokluyorsa  girişiyorsa,  onun bu  "temele"  girişme cesaretini nasıl bulduğu, "insanbilim" adını koyma cür'etini nereden aldığı sorulmalıdır. 

                    Birincisi, bu çalışmanın  hiç bir kesin yargıyı içermeyen   bir deneme olmasıdır.

                    İkincisi ise,  aşağıda parağrafta ifade edilen evrensel yöntembilimin'in  ilkesi  olan tümel ve bütünleyici gerçektir. 

                    Çünkü  bu ilkenin   ülküsü, insanın, taassup ve şüpheden bütünüyle arınamasa da bu İDRAK tefritinden ve İRADE ifratından  kurtulmaktır. Elbette insan hakikata ve  imana ulaşmak, hakka ve yakine kavuşmak için bütün yetenek ve olanaklarını kullanacaktır. Ama bu sonuç ve ereğe giden yolda, MANTIĞIN   katılık ve tutuculuğu kaldırmak,  MEŞİETİN  kuşku ve yıkıcılığı engel olmak alınması gereken ilk önlem olmalıdır.

                Aristo'dan Kant'a değin, Newton'dan Einstein'e kadar, İmamı Gazali'den İmami Nursi'ye kadar;  bütün fen ve din otoritelerince benimsenen ve önerilen bu , "İki kanatlla" uçmak, "iki ayakla" yürümek yani us ve gönül barışını kurmak,  her türlü içerikten önce yapılması lazımgelen  biçimsel gereklilik;  her türlü ilim ve hükümden evvel, uyuluması icab 
eden   yöntembilimsel bir zorunluluktur. 

               Bu,  akıl ve kalb birlikteliğini sağlamak, inisiyatifin fiksiyonu  ile  instinktin faktumunun  dengesini kurmak, mental ve vital tarafları birbirine irca etme kolaylığına kaçmamak,  tutuculuğa ve kuşkucuya karşı  geleneği ve yeniliği  sürekli kılarak gelişmek ve evrilmek;  insan türünün yaratılıştan gelen ve buyuruluştan verilen doğal ve yasal yoludur. 

                 Belki de bu   yolun gereği olan ortak akıl ve müşterek vicdanın varlığına olan inanç usumuzu çalıştırmakta  ,  nesnel bilimin ve tümel hukukun  gerçekleşeğine olan umut gönlümüzü işlettirmektedir. Gerçeklere biraz daha yakın olmak için, "İNSAN"ı bıkmadan ve usanmadan yüzlerce  kez kurguladık. "İnsan" hakkında yüzlerce   model oluşturduk.  Doğruya biraz daha yaklaşmak için,  çözümlemeleri yinelemeyi ve çıkarımları yenilemeyi terketemeden binlerce  yöntembilimsel grafik şema husule geldi.  Elimizden kağıt ve kalem hiç bir zaman inmedi, merakımız dinmedi, İnsanı Yaradanın lutuf ve avniyle alakamız kesilmedi. Her yerde her zaman aklımızdan insanın gerçeğinin araştırılması silinmedi ve kalbimizden bilimin doğrusunun soruşturulması  hiç bir zaman çıkmadı.  Hala değiştirdiğimiz ve sürekli düzelttiğimiz bu yöntembilimsel grafik şemaların bir örneği  YÖNTEMBİLİM sayfamızda verilmiştir. 

                 Sürekli denetlenen ve düzeltilen bu analitik çıkarımların düz yazı halinde bulunan "müsveddelerinin" alenileştirilmesi, bu yüzden değişme  ve gelişmesi bitmeyen bu  sentez ve kurgulamanın "ilk ürünlerin" açığa çıkarılması,  bu gün çok değişmiş ve yenilenmiş bir çalışmanın "beş sene önceki halinin"   webde   yayımlanması belki doğru değildi. 

                  Ancak  yeni olanlar da denetlenip ve düzeltileceğinden, çoğu değişen ve gelişen eski görüşlerimin neşri,  internetin etkilişimli iletişimiı aracılığı ile hem düşüncelerimizi  paylaşmak  hem  görüşlerimizi düzeltmek için, belki de,  iyi bir başlangıç olacaktır. 

                  Belki de bu sayfaya göz atan, Protoğras'ın "İNSAN her şeyin ölçüsüdür" felsefesinden hareketle "KENDİNİ BİL" hikmetine  yönelen kimseler bizi de aydınlatırlar, 

                  Belkide bu sayfaya uğrayan,  "Nefsini bilen RABBİNİ BİLİR"  kudsi gerçeğinden yola çıkıp "RABBİNİ BİLEN nefsin bilir" hedefine ulaşan kişiler  bizi de nurlandırırlar,

                  Belki de  insanın önemini ve kendinini değerini bilenler, engin bilgileri ve zengin deneyimleriyle  bize de ışık tutarlar, 

                  İçinde kendinizi bulacağınızı  umduğun kendimin  ifadesini  ya da varoluşumun kayıtlarını size ve geleceğe arzederken, içten  sevgi ve cidden saygılarımı sunar,  ilginizi bağışlamanızın  ve bilginizi  paylaşmanınızın göstergesi olan görüş ve  eleştirilerinizi beklerim, Efendim.
                                            
                                                                                                    Osmanziya